Enkaz altında sağ kalma rekoru! Film değil gerçek: Göçük altında en fazla kaç gün canlı kalınır?

Asrın felaketi olarak nitelenen Kahramanmaraş merkezli depremlerin sancıları devam ediyor. Arama kurtarma ekipleri aralıksız bir ‘can’ daha kurtarabilmek için zamanla yarışırken, enkaz altında mahsur kalanların zamanı daralıyor. Endişe içinde beklenirken daha önce yaşanan depremlerde enkaz altında kalan insanların kaç saat, kaç gün yaşayabildikleri merak kazandı.

Merkez üssü Kahramanmaraş olan ve 10 ilde büyük yıkıma sebep olan 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki iki depremin ardından, canını dişine takarak çalışan arama kurtarma ekiplerinin fedakarca mücadelesi devam ediyor. Ekipler depremin açtığı yaraları sarmak hiç canla başla çalışırken, saatler sonra enkazdan kurtarılan insanlar umutların tükenmemesi gerektiğini gözler önüne seriyor. Ancak bu durum depremzede enkazın altında en uzun kaç saat, kaç gün hayatta kalabilir sorusunu akıllara getiriyor. Peki, Dünyada enkaz altında en uzun kalan kişi kimdir, kaç saat kaldı? 1999 Marmara depreminde en son çıkan kişi kaç saat sonra kurtuldu?

DEPREMDE EN UZUN KAÇ SAAT KALINIR?

Uzmanlara göre bir haftaya kadar enkaz altında hayatta kalmak mümkün. Ancak bu süre kişinin ciddi şekilde yaralanıp yaralanmadığına ve hava koşullarına bağlı olarak değişebilir. Enkaz altında yaşam süresinin çeşitli faktörlere bağlı olduğunu söyleyen uzmanlar, çökme anındaki konum, hava ve suya erişim, iklim, hava koşulları ve enkaz altındaki kişinin fiziksel ve psikolojik durumu gibi unsurlara göre değişikli gösterebileceğini vurguluyor. Suya erişim ve nefes alabilmenin yanı sıra hava koşulları önemli faktörler. Türkiye ve Suriye’de kış koşulları ve eksiye düşen hava sıcaklıkları kurtarma çalışmalarını zorlaştırıyor.

ENKAZ ALTINDA 266 SAAT KALDI

1995 yılında Güney Kore’de yaşanan depremde 10 günün ardından enkaz altından kurtarılan adam hayatta kalmak için yağmur suyu içti, karton kutu yedi. Aklını faal tutabilmek için de mahsur kaldığı alanda bulduğu bir oyuncakla oynadı.

1999 DEPREMİNDE KURTULUŞ SİMGESİ OLDU

Marmara depreminde tam 151 saat sonra enkaz altından sağ olarak çıkarılan 5 yaşındaki İsmail Çimen depremin kurtuluş simgesi olmuştu. Küçük çocuğun annesi de depremin ikinci gününde kurtarılmış ancak İsmail’in babası ve üç kardeşi göçük altında şehit olmuştu.

Hemşire Nurcan Eraslan, 13 Mart 1992 yılında Erzincan’da yaşanan depremde tam 187 saat (8 gün) sonra enkaz altından çıkarıldı. Görev yaptığı SSK Hastanesi’nin 5. katındaki lojmanda kalan hemşire Nurcan Eraslan, üçüncü katta sıkıştı ve enkaz boşluklarından sızan havayla nefes alabildi. Sağlıkçı olmanın tecrübesiyle idrarını ve sızan yağmur damlalarını içerek hayatta kalmayı başardı.

17 GÜN ENKAZDA KALDI

Bangladeş’te Mayıs 2013 yılında bir kadın depremzede, fabrika enkazından 17 gün sonra çıkartılmıştı. Kurtarıldıktan sonra “Birkaç gün boyunca kurtarma görevlilerinin seslerini duydum. Dikkatlerini çekmek için sopalarla ve demir çubuklarla enkaza vurdum. Kimse beni duymadı. 15 gün kurutulmuş yiyecekle beslendim. Son iki gün sudan başka bir şeyim yoktu” demişti.

Haiti’de 220 binden fazla kişinin ölümüne neden olan Ocak 2010’daki depremden sonra, bir adam yağmalanan bir dükkânın enkazından 12 gün sonra sağ çıkmıştı.

2005 yılında Pakistan da yaşanan depremde enkaz altında kalan kadın tam tamına 63 gün sonra kurtarıldı. 40 yaşındaki Naksa Bibi adlı kadın, mutfağının enkazından çıkarılmıştı. 

Mianzhu kentinde 80 yaşındaki kısmi felçli Xiao Zhihu adlı bir adam ise tam 266 saat sonra enkaz altından sağ kurtarıldı. Evinin sütunları altında kalan Zhihu’yu, 11 gün boyunca hayatta tutan durum ise eşi tarafından beslenmesi oldu.

Haiti’deki depremin 10’uncu gününde Port-au-Prince’te önce 84 yaşındaki bir kadın, kısa bir süre sonra da 21 yaşındaki bir genç enkazdan sağ olarak çıkarıldı. Kurtulan genç, susadığında idrarını içmek zorunda kaldığını da anlattı.

Şubat 2004’te Konya’da yaşanan depremin ardından çöken apartmanın enkazından 131 saat kurtarılan 16 yaşındaki Muhammet Kelam, şu sözleri söylemişti: “Sarsıntının başlamasıyla merdivenlerden aşağı koşmaya başladım. Bina çöktükten sonra umutsuzluğa kapılmamaya çalıştım. Zaman zaman uyudum. Yukarıda çalışanlar olduğunu duyuyordum. ‘Nasıl olsa beni kurtarırlar’ diye düşünerek kendimi rahatlatmaya çalıştım. Cep telefonu aradım, ama bulamadım. Annemin ve kardeşlerimin durumunu düşündüm.”