Yutulan sakızın 7 yıl midede kaldığı söylentisi doğru mu yoksa efsane mi?

Çocukken bize sakız yutmanın zararlı olduğu, yutulan sakızın mideye yapıştığını ve yedi sene midede kaldığı söylendi. Peki bu bilgi ne kadar doğru?

Sakız çiğneyen herkes hayatında en az bir defa sakızını yutmuştur. Bu da akıllara sakız yutmak zararlı mı sorusunu akıllara getiriyor.

Sık sık büyük miktarlarda sakız yutulduğunda midenin onu parçalayamayacağı bilgisi doğru. Ancak sakızın sonsuza kadar midede kalacağına anlamına gelmiyor. Sindirim sistemi bu durumu bir şekilde tolere edebiliyor.

‘EN GEÇ 40 SAATTE VÜCUTTAN ÇIKIYOR’

Diyetisyen Beth Czerwony, bunun doğru olmadığını nedenleriyle açıkladı. “Bir parça sakız yuttuysanız, en geç 40 saat sonra dışkınızdan çıkacaktır” diye garanti veren Czerwony, sakız sindirilemediği için bütün olarak çıkacaktır diye ekliyor.

Bazı araştırmalar yutulan sakızın ortalama 2 saat kadar gecikmeyle atıldığını gösteriyor. Yani kesinlikle mideye yapışıp kalması ya da yedi yılda atılması gibi bir durum söz konusu değil. Yanlışlıkla ya da nadiren sakız yutmanın vücuda zararı bulunmuyor. İnsanlar ne yerse yesin mutlaka dışkı yolu ile vücut kendini temizliyor.

Metal para gibi yabancı cisimler bile kazayla yutulması halinde vücuttan doğal yollarla atılabiliyorken sakız yumuşak olduğundan atılması daha kolay. Ancak sakız gerçek gıda maddesi içermediğinden vücut onu besin gibi normal sindiremiyor.

Sindirim sistemi kişiden kişiye göre değişmekle beraber yutulan sakız 1 veya 2 güne dışkı yoluyla vücuttan atılabilir de bu süreç uzayabilir de.

1998’de yayımlanan araştırmada, sürekli sakız yutma nedeniyle bağırsakları tıkanan üç çocuktan söz ediliyordu. Küçük yaştaki çocukların sürekli, günde 7-8 tane sakız yutulması durumunda birikme gözlemlenmiş. Bu durumda ise kabızlık gibi belirtiler nedeniyle tespit edilip teşhis konması fazla uzun sürmemiştir. Kısacası sakızın uzun süre vücutta kalması ancak fazla miktarda yutulması halinde söz konusu olabilir.

‘SAKIZ BAZI DENİLEN SENTETİK MADDE İÇERİYOR’

Sakız eskiden ağaç reçinesinden elde edilse de günümüzde durum farklı. Sakız, ikinci Dünya Savaşı’na kadar Sapodilla ağacının çiklet denilen özsuyundan yapılmaktaydı. Ancak Savaş döneminde Amerikan askerleri gittikleri ülkelere sakız götürünce sapodillanın popülaritesi arttı ve talebi karşılaması zorlaştı.

Doğal özsuyunu çıkarmak zahmetli iş olduğundan, kabaca sentetik lastik oluşturan birtakım kimyasallar, tatlandırıcılar ve tercihen şeker karıştırılarak sakız üretilmeye başlandı.

Bugün çiğnediğimiz çoğu sakızda doğal ya da sentetik polimer kullanılıyor. ABD Gıda ve İlaç Kurumu birçok maddenin kullanımına izin veriyor. Her üretici sakızda ideal elastikiyete ulaşmak amacıyla kendi malzemelerini kullanıyor.

BU VİDEO DA İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR

#vd-423#