Death Proof (Ölüm Geçirmez, 2007) Filmi Üzerine
Senaryosunu ve yönetmenliğini Quentin Tarantino'nun yaptığı "Ölüm Geçirmez", 2007 tarihli Amerikan yapımı bir aksiyon ve gerilim filmidir. Film, 1970'li yılların slasher filmleri ve seri katil filmlerinin kodlarından harmanlanarak beyazperdeye aktarılmış. Filmde, psikopat bir dublörün kaza yapsa da içinden sağ çıkacağı ve asla tahrip edilemeyen arabası ile hedef aldığı kadınları öldürmesini konu ediniyor... Şimdi gelin hep birlikte bu filme bir gözatalım...
Quentin Tarantino'nun "Ölüm Geçirmez" (Death Proof 2007) tipik Amerikan filmlerinde bir özgürlük imgesi olarak ortaya çıkan yol ve hız tutkusunu, adını 70'li yıllarda, gösterildikleri derme çatma sinema salonlarından "Grindhouse"dan alan, istismar filmlerinden yola çıkarak beyazperdeye aktarıyor. Filmin oyuncuları arasında Kurt Russell, Rosario Dawson, Zoe Bell, Vanessa Ferlito, Jordan Ladd, Sydney Poitier, Tracie Thoms, Mary Elizabeth Winstead ve Rose McGowan gibi isimler de bulunuyor.
Tarantino'nun "Ölüm geçirmez" adını verdiği ve özel donanımlı arabasını kadınları öldürmek amacıyla kullanan Mike adlı dublörün (Kurt Russel) estirdiği şiddet dalgası, ikinci yarıda ortaya çıkan ve tümü sinema sektöründe çalışan bir kadın çetesinin Mike'ı nakavt etmesiyle devam ediyor. Filmin ilk yarısında, eski süsü veren çiziklerle, droplamalarla ve devamlılık sorunları ile istismar filmlerine özgü kitsch havaya, ikinci bölümünde ise kült yol filmlerine yapılan göndermelerle takip-kovalamaca sahnelerine ağırlık veriyor.
Bu filmin bana göre tek hoş yanı, Kill Bill'de oynayan Uma Thurman'ın dublörlüğünü yapan Zoe Bell'in yine Zoe adında bir dublör olarak bir yerde kendini oynamasına, tehlikeli rollerdeki performansını bu kez kendi yüzüyle gerçekleştirmesine imkân verilmesidir. Kurt Russel ise acınacak halde. Kadın ağzından yontulmamış cinsellik muhabbeti dinlemek, erkek ağzından dinlemek kadar kötü olmasa da yine de iğrenç bir durum. Gerisi üç beş ima, bir kamyon dolusu çağrışım, hiç de eleştirel olmayan bir sığlık eşliğinde geçen uzun kafe muhabbetleri, bol küfürlü araba içi konuşmaları, ayak fetişizmine yapılan iğrenç övgü...
Quentin Tarantino'nun, M. Rodriguez ile giriştiği 'Grindhouse' projesinin ikinci ayağı olan 'Ölüm Geçirmez' şaşılacak denli kötü ve tabii şaşırmaya şaşırmak da olası. Çünkü eksik kalan bir şeylerine rağmen tipik bir Tarantino klasiği karşımızdaki yapıt. Çünkü bir istismar filmi yönetmenin kurgusu ile ortaya çıkınca türünün doğasına aykırı bir durum oluşturup gerçekten insanı sıkıyor.
Tarantino'nun zaten tüm filmlerinde o meşhur 'süperego'su ile 'id'i arasında savrulan ve ciddi bir ahlaki ikilem yaşamayan kahramanlar tarikiyle ilerler. Zaman zaman bu kahramanlar arasında ilginç uzunlukta diyaloglar söz konusu olur, bu diyalogların bazıları uzun, manasız ve aptalca, bazıları ise uzun, manalı ya da zihinde uyarı meydana getirebilecek türde olur; manalı ve manasız şeylerin hayatta, doğada ve markette de böyle yanıltıcı bir biçimde iç içe, yan yana bulunduklarını düşünürsek; Tarantino'nun postmodern bağlamsızlığını "sevimli" ve 'anlamlı' bulmuş olabilirsiniz. Ancak bu filmde Pulp Fiction ve Kill Bill'de filminde yaptığı gibi karakterin sertliği ile bağdaşmayacak, üstelik alaycı da olmayan bir ruhsallık hasıl olduğunuda görmüş olacaksınız...
İşte bunlar da dizboyu aksiyona, şiddete ve süfliliğe batmış olan filmin arınma ara katlarıdır; hatta zaman zaman (Kill Bill Volume2'de olduğu gibi) filmin bulandığı süfliliği bir tür maneviyata doğru reddetme eğilimi bile gösterirler. Yahut bütün o incelikler film boyunca yüceltilen ve seyirciye de haz veren şiddeti/taşkın argoyu yenilir yutulur kılma vesileleridir ki, böyleyse 'Ölüm Geçirmez', Tarantino'nun bahsi geçen meramında iyiden iyiye olgunlaştığı filmdir denilebilir.
Neden böyledir bilinmez ama kariyerinin doruğunda olmanın verdiği özgüvenle yönetmeninin "gerekçeleri" es geçip direkt "olay"a girmektesini anlayamıyorum. Bilmiyorum ama insan kendi filmlerine gönderme yapmaktan yorgun düşmeyi de göze alarak, gayet açık ve net, hatta artık baygınlık vermiş 'X tipi filmlere saygı duruşu' gibi bir bahanelendirmeyi de aşarak, 'Y'ye vararak. Seyircinin 'zekasına da' hitap edebilecek ara katmanlar geliştirme kaygısı, kariyer basamaklarını tırmanma aşamasında olanlar için elzem; Tarantino, çocuksu ve ilkel heyecanlarına özgürce yol verecek kadar büyümüş durumda olduğunu görünce hayret ediyor... Zira: 'Kötülüğe hayranım ve artık bunu dolayımlama gereksinimi duymuyorum' diyor bu filminde de...
Fakat kontrollü de; şöyle ki cinsellik kaba saba sohbetlerin malzemesi ve cüretkar pozlar olarak her daim devrede olmakla beraber, adına sevişme sahnesi denilen ve seyircinin mahremiyet algısıyla alabildiğine oynayan o herc-ü merc sahneler asla yer almaz onun filmlerinde, Ölüm Geçirmez gibi bir Grindhouse türü güzellemesinde bile bu kural değişmiyor.
Ölüm Geçirmez, beyazperdedeki kadın karakterlere güç ve karizma isteyen, bunun niteliği ile ilgilenmeyen feminizm türü tarafından baş tacı edilebilir, sinefiller için ziyafet olduğu iddia edilebilir; kanmayın. Bir çuval keçiboynuzu. Üstelik bu kez alışageldiğimiz bir dirhem bal da yok.
Filmi seyretmemişlerin çok birşey kaybetmediğini söyleyebiliriz. İlla da seyredecem diyorsanız keyfiniz bilir. Şimdiden keyifli seyirler diliyoruz...
Diğer film eleştirilerimizi okumak için aşağıdaki linke tıklamanız yeterli.
Kayıp Aranıyor: Debra Winger (Searching for Debra Winger 2002)
Bir Andrei Konchalovsky Filmi: Deliler Evi (Dom Durakov) 2002
Restorasyon (Restoration 1995) Filmi Üzerine
Kral Arthur (King Arthur 2004) Filmi Üzerine
Şüphe (Disturbia 2007) Filmi Üzerine
Cenneti Beklerken (2006) Filmi Üzerine
