Enflasyonla mücadelede sadece iç talebin baskılanması yeterli olmuyor. Asgari ücret zammından istediğini alan iş dünyası yine de huzursuz.
Dezenflasyon programlarında ekonominin biraz yavaşlaması istenir. Sıkıntılar burada başlıyor. Talebin baskılanması da sadece ücretler üzerinden olan bir şey ama bir taraftan da arz yönde bir politika izlemiyoruz. Yani üretimi artırmış olsanız zaten arz talep dengesini sağlayacağız.
Ekonomi yönetiminden duymak istediğimiz buna yönelik bir politika yolu. Uzun vadeli bir politika zaten daha kalkınmacı bir politika istiyor. Bu noktada sadece para politikası cılız kalıyor. Ücretler üzerine yapılan kısıtlama, eğitim ya da sağlık üzerinden yapılacak kısıtlamalar vatandaşı huzursuz ediyor.
Burada kamu maliyesinde tasarruf yapmak birinci yol olmalı. Anlamsız harcamaların önüne geçmek ya da acil olmayan yatırımları ertelemek kamu maliyesini destek verme anlamına geliyor zaten.
Vergi tarafını da çok konuşmuyoruz… Yani biz serveti, geliri ve kazancı doğru vergilendirme konusunda da sıkıntı yaşıyoruz. Dolaylı vergileri tasarruf yapma gücü olmayanlar özellikle asgari ücretli yoksullar ödüyor.
Son dönemde izlenen politikaların hane halkının gelirlerini düşürücü etkisini biraz daha tartmamız gerekiyor. Bu fedakarlıklar karşısında enflasyon da istenilen seviyede henüz değil. Belki beli büküldü diyebiliriz ama umutlar 2025 yılına kaldı.
Dünyada emtia fiyatlarının ve gıda fiyatlarının düşüyor olması da bize yardımcı olmuyor. Gelirimiz enflasyon kadar artmadığı için bizim için her şey çok daha zor hale geldi. Bu süreçte piyasalar için rekabet koşullarının sağlam kalması kritik önem taşıyor.
Sayfanın sonuna geldiniz!
