Neleri hayal ederiz?
Ev, otomobil, şehirden kaçıp küçük bir kasabaya yerleşmek, milyonlarca lira para, şan, şöhret, mevkii ya da sevgi…
Benim annem kendimi bildim bileli Hac ya da Umre’yi, yani kutsal topraklara gitmeyi hayal etti. Gitti de…
Umre dönüşünde, gideceği zamanki kadar heyecanlıydı. Çünkü anlatacak çok hikayesi birikmişti. E tabii, her yeni yolculuk yeni hikayeleri de beraberinde getirir.
‘KÜÇÜCÜK ELLERİ VARDI, AVUÇLARINDAN ÖPTÜM’
Bir tanesi tüylerimi diken diken etti…
“Uhud’a çıktık. Sahabeleri ziyarete. Rehber tarihçeyi anlatıyordu, yorulduk tabi, herkes taşların üstüne oturmuş dinliyor. Çorak topraklar, hayvan yok ama çok kuş var. Hep güvercin…
Yüksek yer ya, mezarlıkta su getirenler çocuklar gibi kuş yemi satıyorlar. 5 riyal, 50 lira kadar yani. Ama üstümüzde para yoktu. Kuruyemiş, hurma falan vardı ceplerimizde yorulunca ağzımıza atarız diye.
6 yaşlarında bir kız çocuğu geldi elinde yemle. Ben de rehbere odaklanmışım hiç kafamı çevirmedim. Üstüme de kol ağızları tüylü olan feracem var.
Kız geldi yanıma önce feracemdeki tüyleri okşadı. Küçücük elleri vardı, kıyamadım aldım avcunun içini öptüm.
Sonra o da benim elimi öptü. Ardından benimle beraber rehberi dinlemeye başladı. Başını omzuma koydu. Ben de beline sarıldım. 10 dakika kadar herhalde öyle dinledik Uhud tepesinde rehberi…
Kuş yemi de satmak için uğraşmadı. Sonra ben cebimdeki kuruyemişlerden verdim biraz. Gitti…
Kızım orada anladım ki sevginin gerçekten dili yokmuş.”
KISSADAN HİSSE…
Sevgi, bir dilin sınırlarını aşan, tüm canlıların ortak anlayışıyla var olan bir hissiyat.
İnsanlar birbirini anlamasa da, sözlere dökülemeyen bir bağın oluşması için bir dokunuş, bir bakış, bir tebessüm yetebiliyor.
İşte annemin anlattığı o küçük kız çocuğuyla yaşadığı an da tam olarak bunu ifade ediyor. Diller farklı, kültürler apayrı olsa da kalpler birbiriyle konuşmayı başarabiliyor.
BASİT AMA DERİN BİR KÖPRÜ
Dünya böylesine karmaşık ve hızlı bir yerken, sevgi bizi özümüze döndüren, basit ama derin bir köprü.
Onu anlamak için kelimelere ihtiyacımız yok. Çünkü sevgi, her dilde, her coğrafyada ve her varlıkta aynıdır.
Ve belki de bu yüzden insan olmanın en saf hali, sevgiyi paylaşabilmekten geçer…
Sayfanın sonuna geldiniz!
yine merve yaz yine hiçbir anlamı olmayan bir yaz'ı