12 yıl gibi kısa bir sürelik meslek hayatım boyunca çok şeye şahit oldum: Terör saldırıları, gezi olayları, 15 Temmuz hain darbe girişimi, pandemi, savaş, deprem felaketi ve daha nicesi…
Evet birçok şey canımı ve canımızı yaktı. Çok kere insanlığımızı sorguladık.
Ancak hayatım boyunca mantık çerçevesine asla oturtamayacağım bir ŞEY (sıfatlandıramıyorum) hep olacak:
Sednaya Hapishanesi…
FİLM DEĞİL GERÇEK
Psikolojik gerilim filmi gibi görünen bu yer maalesef ki GERÇEKMİŞ!
Esad rejiminin çöküşüyle birlikte Suriye, özgürlüğe doğru adım adım ilerlerken ardında kalan travmalarla yüzleşmeye başladı.
Bu yüzleşme, sadece siyasi bir dönüşümden ibaret değil; aynı zamanda milyonlarca insanın ruhundaki derin yaraların, kaybedilmiş hayatların ve bitmeyen bir arayışın hikayesi. Sednaya Hapishanesi, bu travmanın en karanlık sembollerinden biri olarak insanlık tarihe bir kara leke daha ekledi.
ESAD’IN ÖLÜM HÜCRELERİ
Orada neler olduğunu yalnızca fısıltılarla dillendirildi. Şimdi, o duvarların ardında yaşananlar gün yüzüne çıkıyor. Bu süreçte ortaya çıkan hikâyeler; açlık, işkence, tecavüz ve idamlarla örülü. Anlatılanların ağırlığı, vicdanlarımızı çepeçevre sararken bir soru karşımızda duruyor:
Nasıl bir sistem, insanlara böylesine büyük acılar yaşatabilir?
ZİNDANLARDA ARANAN HAYATLAR
Esad rejiminin çöküşünden sonra, Sednaya’nın kapılarına dayanan aileler, zindanın karanlık odalarında bir ışık arıyor. Ellerinde balyozlarla duvarları kırmaya çalışanlar; bir eş, bir oğul, bir kız ya da bir kardeşe dair küçük bir umutla yaşıyor. Kimileri için o karanlık hücrelerde yaşayan bir canın bulunması her şey demek. Kimi ise orada bir mezar bulmayı, hiç bulamamaktan daha iyi görüyor. Çünkü hiçlik, belirsizlik, en ağır esaretten bile daha dayanılmazdır.
BİR UMUDUN PEŞİNDE
Her şeye rağmen umudu kaybetmeyen insanlar, bize insan olmanın ne demek olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Belki de, Sednaya’nın duvarlarının bir gün tamamen yıkılacak olması, yalnızca özgürlüğün değil, umudun da zaferini ilan edecek.
Sayfanın sonuna geldiniz!
