Sendikalara sitem var...

Türkiye'de memurlar, emeklerinin karşılığını almak ve çalışma koşullarını iyileştirmek için sendikalara güveniyorlar. Ancak son yıllarda, birçok memur sendikaların işlerini yeterince iyi yapmadığından yakınıyor. Bu durum, sendikaların asli görevlerini yerine getirmekte yetersiz kaldıkları algısını güçlendiriyor. Özellikle yakında yaklaşacak hükümet-sendika görüşmelerinde memur tarafında tedirginlik olduğunu seziyorum. Sendikaların memur haklarını savunmada yetersiz kaldıklarına dair izlenimler alıyorum. Geçenlerde konuştuğum bir arkadaşımın henüz geçen  görüşmelerde uzlaşılan konuların bile hayata geçmeden,  yeni bir görüşme masası kurulmasının bir anlam ifade etmediğinden bahsetti. Ona göre her masaya oturulduğunda aynı konular pişiriliyor ama uzlaştık deyip, bir sonraki dönem aynı konular tekrar konuşuluyor. Kısacası bir güven problemi olduğu ortada.

Yani buradan yola çıkarak şunu söyleyebilirim. Sendikaların asıl varlık sebebi, üyelerinin haklarını savunmak, onların sesini duyurmak ve gerektiğinde güçlü bir temsil mekanizması oluşturmaktır. Ancak ve ne yazık ki, birçok sendika bu misyonu tam anlamıyla yerine getiremiyor. Bunun birkaç temel nedeni olduğunu düşünüyorum. Öncelikle, sendikaların yeterince bağımsız olamadığı ve siyasetle iç içe geçmiş bir yapıları var bence. Hatta bir çok üye sendika başkanlarının sendikaları bir siyasi yükselme noktası olarak gördüklerini düşünüyor ve bu fikir üyeler arasında önemli bir yer  tutuyor. Bu durum, sendikaların önceliklerini değiştirebiliyor ve üyelerinin çıkarlarını koruma konusunda zayıf kalmalarına neden oluyor.

Yine bir diğer sorun, sendika yönetimlerinin bazen üyeleriyle yeterince iletişim kuramaması yada kurmaması, memurların ihtiyaç ve taleplerini anlamakta zorlanmalarına yol açıyor. Bu eksiklik, sendikaların toplu sözleşme süreçlerinde etkisiz kalmasına neden oluyor. Memurların talepleri tam olarak masaya yatırılmıyor ve sonuç olarak hak ettikleri kazanımları elde edemiyorlar.

Bu durumun en önemli sonuçlarından biri, memurlar arasında yaygın bir memnuniyetsizlik ve güvensizlik duygusunun oluşması. Sendikaların işlerini yeterince iyi yapmadığına inanan memurlar, kendilerini yalnız hissetmeye başlıyorlar. Bu, sendikaların varlık amacına ters düşen bir durum ve uzun vadede sendikaların itibarını zedeliyor.

Ayrıca şu unutulmamalıdır. Sendikalar, memurların haklarını savunmak ve onlara daha iyi bir çalışma hayatı sağlamak için var. Ancak bu misyonlarını yerine getirebilmek için daha bağımsız, daha şeffaf ve daha etkin bir yapı kurmaları gerekiyor. Memurların sesi, sendikanın gücü olmalı. Aksi halde, yetersiz temsilin bedelini yine memurlar ödemek zorunda kalacak. Kısacası sendikalara uyarım, memurlar çok şikayetçi, biraz kulaklarınızı açmanız gerekiyor.